प्रवल अधिकारी

गोरी गोरी हिमशिखरकी माथकी स्वर्ण रश्मि
लाग्दी प्यारी कुसुम लहरा बागकी ती तिलस्मी ।
खुल्दी फुल्दी मनगगनमा बर्षिएकी जुनेली
पर्दै हिस्सी सिरसिर हवा बीच आइन् हबेली ।
                           
(१)

देखौँ देखौँ छटपट भयो भेट्न निस्केँ सबेरै 
पोखौँ पोखौँ मन–बह कता रापले पोल्छ धेरै ।
बाटो ठाडो न त रुख कतै धूप छल्ने न किल्ला 
यौटा क्यै थ्यो तर पनि कसो भन्न मिल्ला नमिल्ला ।
                       
(२)

छङ्छङ् बग्ने लटपट बिनै नागबेली तरेली
झिम्झिम् झिम्झिम् वरपर कतै झिम्किने ती परेली ।
शिर्मा तारा जुन मुकुटमा साथमा जिन्दगानी 
खोजी यौटा नबिन गरिमा हाल्छु मैले सिरानी ।
                          
(३)

छायाँ बन्दै पछिपछि गई च्याप्प हातै समाई
लड्दै उठ्दै हर तरहले दर्द छोपी रमाई ।
यस्तै हो यो गजब दुनियाँ बुझ्नलाई छ साह्रो
ब्यर्थै देख्छौँ रिपु सरह नै मित्रलाई तगारो ।
                         
(४)

स्याँस्याँ फ्याँफ्याँ हरिण बनमा घाँस खोज्दै डुलेझैँ 
सेता बादल् वरपर लडी प्रेममा घर्षिएझैँ ।
कैयौँ आशा भुरुरुरु उडे पंख, पन्जा उचाली 
कैयौँ ल्हासा मदन भरिए द्रव्यको मोह पाली । 
                       
(५)

हाम्रा कोही पनि नसकिउन् देश रित्तो बनाई
हाँसुन् नाचुन् मिलजुल गरी छैन कोही पराई ।  
अत्तोपत्तो न खबर कुनै मृत्यु कैले सबार
तेरो मेरो यतिउति कुनै अर्थ छैन बेकार ।
                        (६)
(मन्दाक्रान्ता छन्द)